انتخاب گسترده در گله های جوجه های گوشتی منجر به ایجاد اختلالات متعددی در ساق پا شده است. تزریق نانوذرات، با ویژگی بالا به استخوان، به تخم یک روش بالقوه برای بهبود کیفیت استخوان است.
هدف از مطالعه ما بررسی اثر بالقوه نانوذرات کربنات کلسیم طیور تزریقی به تخم مرغ بر رشد جنین مرغ و کیفیت استخوان جوجه‌های گوشتی پس از 42 روز زندگی بود. نانوذرات کربنات کلسیم برای جنین سمی نبود و حتی کیفیت استخوان جنین و جوجه‌های گوشتی بعدی را بدون تأثیر منفی بر نتایج تولید بهبود بخشید.
بنابراین، استفاده از نانوذرات کربنات کلسیم در تخم ممکن است راه حل بالقوه ای برای بهبود معدنی شدن استخوان جوجه های گوشتی باشد.
استفاده از روش انتخاب فشرده در لاین های جوجه های گوشتی مدرن منجر به ایجاد چندین اختلال اسکلتی در جوجه های گوشتی شده است. بنابراین، تحقیقات فعلی بر روی روش هایی برای بهبود کیفیت استخوان در پرندگان متمرکز شده است.
در فناوری تخم مرغ، استفاده از نانوذرات با ویژگی بالا برای استخوان ها، یک رویکرد بالقوه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تلقیح در تخم مرغ (IOI) نانوذرات کربنات کلسیم (CCN) بر رشد جنین مرغ، وضعیت سلامت، ویژگی‌های استخوانی و نتایج تولید جوجه‌های گوشتی و کیفیت استخوان انجام شد.
پس از ارزیابی زنده ماندن سلول های آزمایشگاهی، روش IOI با تزریق 500 میکروگرم در میلی لیتر CCN انجام شد. گروه کنترل با CCN تلقیح نشد. قابلیت جوجه ریزی، وزن و پارامترهای استخوانی و سرمی انتخابی در جنین اندازه گیری شد.
بخشی از جوجه ها تا 42 روز در شرایط استاندارد پرورش داده شدند و نتایج تولید، کیفیت گوشت و کیفیت استخوان جوجه های گوشتی تعیین شد. CCN سمیت سلولی را برای سلول‌ها و جنین مرغ نشان نداد و تأثیر مثبتی بر پارامترهای استخوانی جنین‌ها و جوجه‌های گوشتی بعد (کلسیفیکاسیون) بدون تأثیر منفی بر نتایج تولید داشت.
بنابراین، IOI CCN می‌تواند پاسخ‌های مولکولی را در مرحله جنین‌زایی اصلاح کند، که منجر به کانی‌سازی بهتر می‌شود، و می‌تواند یک اثر پایدار ایجاد کند، در نتیجه کیفیت استخوان را در پرندگان بالغ بهبود بخشد.
کلمات کلیدی: کربنات کلسیم. نانو ذرات؛ جنین مرغ؛ جوجه گوشتی; کیفیت استخوان
