پوست پسته خام حاوی این فلاونوئیدها به استثنای ایزوفلاون ها و آپیژنین است. پوست پسته همچنین حاوی اپی کاتچین، کورستین، نارینژنین، لوتئولین، کامفرول و آنتوسیانیدین ها (سیانیدین-3-O-گالاکتوزید و سیانیدین-3-O-گلوکوزید) است.
مخلوطی از همولوگ های آناکاردیک اسید، جزء اصلی پوسته پسته و به دنبال آن اسیدهای چرب، فیتواسترول ها، کاروتنوئیدها، کلروفیل ها، توکوفرول ها و سه اسید تری ترپن (مانگیفرولیک، ایزومانگیفرولیک و اسیدهای منگیفرونیک) هستند.
پسته خام منبعی از پروآنتوسیانیدین ها است که به عنوان تانن های متراکم، محصولات نهایی الیگومری و پلیمری مسیر بیوسنتزی فلاونوئید نیز شناخته می شود.
ترکیبات شناسایی شده شامل دایمرها، تریمرها، تترا-ایسامرها و اپتا-دکامرها با مقدار کلی ~258 میلی گرم در 100 گرم می باشد. آنها یکی از مرزهای نهایی در تحقیقات فلاونوئیدها را نشان می دهند.
با حجم وسیعی از ادبیات که در چند سال گذشته ظهور کرده است، خواص بالقوه ارتقاء سلامت مشتقات مونومر و پلیمری فلاوان-3-اول را توصیف می کند، که تصور می شود مسئول به اصطلاح “فرانسوی” است.
پلی فنول های پسته، بدون تفاوت بین پسته خام یا بو داده، در معده و روده کوچک قابل دسترسی هستند و بنابراین برای جذب در دسترس هستند، بنابراین از یک رابطه مفید احتمالی بین مصرف پسته و پیامدهای مرتبط با سلامت حمایت می کنند.
فلاونول‌ها و فلاونون‌ها، در میان زیرگروه‌های فلاونوئیدها، احتمالاً به دلیل خواص ارتقاء سلامتی که از طریق مطالعات اپیدمیولوژیک شناسایی شده‌اند، بیشترین مطالعه‌شده‌ترین ترکیبات هستند و فعالیت‌های ضد تجمعی، آنتی‌اکسیدانی، محافظ قلبی، ضد باکتریایی، ضد ویروسی و ضد سرطانی آنها گزارش شده است.
آنتوسیانیدین ها به دلیل وجود یک گروه O-دی فنول در ساختار شیمیایی پایه، قادر به اتصال فلزات هستند. این در مهار اکسیداسیون لیپیدهای ناشی از فلزات مهم است و به طور قابل توجهی به پتانسیل آنتی اکسیدانی فلاونوئیدهای پسته کمک می کند.
جنتیله و همکاران نشان داد که برخی از خواص سلامتی پسته را می‌توان تا حدی به محتوای آنتی‌اکسیدان‌های غذایی پسته نسبت داد.
