جوانه زدن بذرهای 2000 ساله باستان‌شناسی صحرای یهود فرصتی بی‌نظیر برای مطالعه نهال خرما پیارم یهودیه فراهم می‌کند که در دوران باستان به دلیل کیفیت، اندازه و خواص دارویی میوه‌اش توصیف شده بود.
اما برای قرن‌ها از بین رفته بود. ژنوتیپ ریزماهواره ای دانه های جوانه زده نشان می دهد که تبادل مواد ژنتیکی بین خاور میانه (شرق) و شمال آفریقا (غرب) استخرهای ژنی نخل خرما رخ داده است.
با دانه های قدیمی تر که ژنوم هسته ای شرقی تری را در شیب مشارکت های ژنتیکی از شرق به غرب نشان می دهند. دانه‌های باستانی به‌طور قابل‌توجهی طولانی‌تر و گسترده‌تر از گونه‌های امروزی بودند و از سوابق تاریخی مربوط به اندازه بزرگ تاریخ یهود حمایت می‌کردند.
این یافته‌ها، مطابق با موقعیت منطقه بین استخرهای ژنی نهال خرمای شرقی و غربی، نشان می‌دهد که شیوه‌های کشاورزی پیچیده ممکن است به شهرت تاریخی تاریخ یهودیه کمک کرده باشد.
با توجه به پتانسیل‌های ذخیره‌سازی استثنایی آن، نخل خرما یک مدل قابل توجه برای تحقیقات طول عمر بذر است.
نهال خرما (Phoenix dactylifera)، یک گونه دوپایه در خانواده Arecaceae (پالمه سابق) دارای پراکندگی تاریخی است که از موریتانی در غرب تا دره سند در شرق امتداد دارد.
یک محصول عمده میوه در مناطق گرم و خشک شمال آفریقا و خاورمیانه و یکی از قدیمی ترین محصولات درختی اهلی شده، سوابق باستان شناسی نشان می دهد که اولین بهره برداری و مصرف خرما مربوط به دوران نوسنگی عربی حدود 7000 سال قبل از زمان حال است (سال B.P. ).
شواهد کشت در بین النهرین و خلیج عرب علیا حدود 6700 تا 6000 سال قبل از میلاد از این مراکز به عنوان خاستگاه باستانی اهلی کردن نخل خرما در این منطقه حمایت می کنند، با تأسیس بعدی کشاورزی واحه در شمال آفریقا.
